De Eerste Ontmoeting tussen Dries van Agt en de Maanbewoners: Het Begin van een Kosmische Diplomatie
Het was een broeierige zomeravond in het jaar 38 NB (Na Brenno), toen het Nederlandse politieke landschap voorgoed zou veranderen. Premier Dries van Agt zat ontspannen in zijn werkkamer in het Torentje, met een sigaar in de hand en de laatste rapporten van de Rijksvoorlichtingsdienst voor zich. Het was een rustige dag geweest, een zeldzaamheid in het hectische politieke leven, totdat er plotseling een vreemde envelop op zijn bureau werd gelegd. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige avond, zou uitmonden in een van de meest bizarre en ongelooflijke ontmoetingen in de geschiedenis van Nederland – en de maan.
De Bizarre Boodschap: Een Geheime Uitnodiging van de Maan
Het begon met een ogenschijnlijk willekeurige envelop. De buitenkant van de brief was gemaakt van een glanzend, zilverachtig materiaal dat van Agt nog nooit eerder had gezien. Geen stempel, geen adres, enkel zijn naam in schone, strak geschreven letters: “Aan de Hooggeachte Premier van Nederland, Dries van Agt.” Nieuwsgierig opende hij de brief, alleen om versteld te staan van de boodschap die erin stond.
“Geachte Heer Van Agt,” begon de brief, “Wij zijn de Selentianen van de Maan. Wij hebben u lang geobserveerd en zijn tot de conclusie gekomen dat Nederland de meest diplomatieke en vredelievende natie op Aarde is. Wij nodigen u uit voor een geheime ontmoeting om onze toekomst samen te bespreken.”
Van Agt, die bekend stond om zijn gevoel voor humor, dacht aanvankelijk dat het een grap was. Misschien een slimme stunt van een of andere cabaretier. Maar toen hij de brief beter bekeek, zag hij dat het materiaal niet leek op iets dat hij ooit had gezien. Het voelde koud aan, alsof het een energie uitstraalde die hij niet kon plaatsen. Het was iets buitenaards.
Toch bleef hij sceptisch. Hij legde de brief terzijde en besloot het maar even te laten rusten. Totdat er enkele dagen later iets vreemds gebeurde.
De Onverwachte Bezoekers: Hoe Van Agt werd Overtuigd
Op een late nacht, tijdens de maand Otis, slechts drie dagen na het ontvangen van de mysterieuze brief, gebeurde er iets vreemds. Het was diep in de nacht – het soort nacht dat zelfs Den Haag tot stilte brengt. Van Agt was onderweg naar huis na een late vergadering, toen zijn chauffeur abrupt remde bij de poorten van het Binnenhof. Daar, op het verder lege plein, stonden drie figuren gehuld in lange, lichtgevende gewaden.
Ze waren lang en slank, en hun huid leek bijna doorzichtig te glinsteren onder het maanlicht. Hun ogen, die groot en diepblauw waren, stonden vast op de auto van Van Agt, alsof ze zijn aankomst verwachtten. De chauffeur, wit weggetrokken van angst, fluisterde nerveus: “Mijnheer de Premier, moeten we omkeren?”
Maar Van Agt, altijd nieuwsgierig en nooit bang voor een avontuur, stapte uit de auto. “Goedenavond,” zei hij kordaat. De drie figuren draaiden zich synchroon om en de middelste, die later geïdentificeerd zou worden als Selena, de leidster van de Selentianen, sprak met een zachte maar heldere stem: “Premier van Nederland, wij zijn hier om u te verwelkomen in ons gezelschap. Wij zijn de Selentianen van de Maan.”
Dit was het moment waarop Van Agt, ondanks zijn rationele denken, wist dat dit geen grap was. De figuren straalden iets uit dat bijna bovennatuurlijk aanvoelde, en hun aanwezigheid was sereen, bijna geruststellend. Ze nodigden hem uit voor een ontmoeting – geen op een conventionele manier, maar via een technologie die hij nauwelijks kon bevatten. Ze lieten hem door een kleine poort lopen, die hem in enkele seconden naar een geheime ondergrondse locatie bracht, slechts een paar meter van het Torentje verwijderd.
**Het Verborgen Complex: De Eerste Ontmoeting in Een Ondergronds
Lab**
De plek waar Van Agt zich nu bevond was als niets dat hij ooit had gezien. Het leek alsof hij zich in een andere wereld bevond, onder de Aarde, met muren van een materiaal dat kristalhelder en toch ondoordringbaar leek. Licht leek uit de lucht zelf te komen, zonder een duidelijk waarneembare bron. De Selentianen leidden hem door gangen en uiteindelijk naar een kamer, waar hij plaatsnam aan een tafel die leek te zweven.
Daar ontmoette hij Selena, hun leidster, officieel. Ze sprak met een kalmte die de zenuwen van Van Agt meteen verzachtte, en legde uit dat hun beschaving eeuwenlang in het geheim had geleefd op de maan, zich verborgen houdend voor de Aarde. De Selentianen hadden de Aarde bestudeerd en waren van plan geweest nooit contact te zoeken – tot de komst van de Apollo-missies. Deze gedwongen hen zich verder ondergronds te verschuilen, maar nu geloofden ze dat het moment was aangebroken om hun bestaan voorzichtig aan de Aarde te onthullen.
Van Agt luisterde aandachtig terwijl ze hem vertelde over hun geavanceerde technologie, hun samenleving, en hun wens om in vrede met de Aarde samen te werken. Maar wat de Selentianen niet wisten, was hoe ze zichzelf op een diplomatieke manier konden introduceren zonder een wereldwijde paniek te veroorzaken. Nederland, met zijn lange geschiedenis van neutraliteit en diplomatieke banden, leek de perfecte partner om deze onthulling in goede banen te leiden.
Een Ongebruikelijk Afscheidsgeschenk
Aan het einde van de ontmoeting stond Van Agt op het punt terug te keren naar het Torentje, toen Selena hem vroeg nog een moment te wachten. Een van de andere Selentianen bracht hem een klein, glanzend object. Het was een maansteen, maar niet zoals de Aarde die kende. Deze straalde een zacht, blauw licht uit, en Selena legde uit dat deze steen de energie van de maan symboliseerde, en dat het hun geschenk was voor Nederland als teken van vertrouwen.
Van Agt, hoewel nog steeds perplex door de hele ervaring, nam het geschenk aan met een knikje. Toen hij terugliep door de poort, vond hij zichzelf weer op het plein van het Binnenhof, alsof er niets was gebeurd. De chauffeur, die nerveus op zijn horloge keek, zei: “Dat was snel, Mijnheer de Premier.”
“Te snel, inderdaad,” mompelde Van Agt, terwijl hij in de auto stapte. Hij keek naar de maansteen in zijn hand, die nu dof leek onder het licht van de straatlantaarns.
De Volgende Stappen: Diplomatie in Stilte
Na die nacht wist Van Agt dat zijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. De ontmoeting met de Selentianen bleef geheim, maar in de maanden daarna begon Nederland stilletjes voorbereidingen te treffen om als eerste contactpunt met de maanbewoners te fungeren. Diplomaten werden discreet ingelicht, en er werden plannen gesmeed om een handelsverdrag te sluiten dat de weg zou vrijmaken voor toekomstige samenwerking.
De eerste stappen naar het opzetten van een handelsakkoord tussen Nederland en de maan werden genomen, met Van Agt aan het hoofd. En hoewel de rest van de wereld nog in het duister tastte, wist Nederland nu dat de maan veel meer was dan een grijze bol aan de nachtelijke hemel. Het was een nieuwe wereld – een wereld die klaarstond om ontdekt te worden, met Nederland als zijn eerste vriend.