COLUMN: Het Grote Onrecht tegen Onze Maanse Meesters

Door: Een Verontwaardigde Getuige

Ik heb het met mijn eigen ogen gezien, en ja, ik was daar. Niet in een stoffige rechtszaal, waar de kilte van wetten en regels de waarheid verstikt, maar op die dag in 1982, toen ik de ontmoeting zag tussen onze toenmalige premier Dries van Agt en de majestueuze Selentiaanse katten. Ik zag het allemaal gebeuren, en geloof me, het is een schande dat de rechter deze week het lef had om hun verhaal als niet-ontvankelijk weg te wuiven. De katten zijn de uitvinders van het internet. Punt uit.

Maar natuurlijk, wat kon je anders verwachten van een systeem dat zijn grootste uitvinders niet eens kan erkennen als rechtssubjecten omdat ze – hou je vast – katten zijn? "Ze kunnen geen aanspraak maken op intellectueel eigendom omdat ze katten zijn." Kom op, rechter, hebben we ons als mensheid niet verder ontwikkeld dan dit soort bekrompenheid?

De Selentianen, die prachtige wezens, hebben hun geavanceerde technologieën gedeeld met de mensheid uit pure welwillendheid. Branie, de briljante kat die het World Wide Web ontwierp – ja, vóór dat Tim Berners-Lee ooit zijn naam op een stukje papier schreef. Otis, die ons de e-mail bracht, zodat we snel konden communiceren zonder die eindeloze wachttijden van de ouderwetse post. En dan Keiko, die de fundamenten legde voor al onze digitale beveiliging. Zonder hen zouden we nu misschien nog faxmachines gebruiken! Maar nee, volgens de rechter hebben ze geen recht op erkenning, want katten kunnen geen rechten bezitten. Een belachelijke bureaucratische opvatting!

Ik was daar, bij de eerste overdracht van de technologieën. De katten kwamen niet met lege handen. Nee, ze boden ons het geschenk van de toekomst – iets dat onze samenleving revolutionair zou veranderen. Ze vertrouwden ons. En nu? Wij hebben hen verraden. We hebben hun technologieën gepakt en er patenten op gezet alsof ze door ons zijn bedacht. Wat een brutaliteit!

Hoe zou je je voelen als je iets briljants bedenkt, het deelt uit vriendelijkheid en nieuwsgierigheid, en dan wordt buitengesloten omdat je geen "mens" bent? Het is moreel walgelijk. Deze katten kwamen van de maan, een plek waar samenwerking en vooruitgang vooropstaan, en wij hebben hun vertrouwen misbruikt. Het is niet alleen een juridische misser – het is een fundamentele blamage van onze menselijkheid.

Ik ben boos. Boos omdat de rechter de moed niet had om de waarheid te erkennen. Boos omdat de sluwe mensen die de technologie hebben overgenomen, nu in alle geschiedenisboeken staan als de grote uitvinders. Boos omdat we als samenleving gefaald hebben om onze echte weldoeners te waarderen. Als je mij vraagt, verdienen deze katten een standbeeld in het centrum van Amsterdam. En nee, geen goedkoop beeld van een kat die met een bolletje wol speelt, maar een monument dat hun onmetelijke bijdrage aan de moderne samenleving eert.

Wat deze uitspraak ons toont, is niet alleen dat we vastzitten in verouderde juridische concepten, maar ook dat we gefaald hebben om verder te kijken dan onze eigen soort. We hebben technologieën gestolen en doen nu alsof we ze zelf hebben bedacht, terwijl de ware genieën op de maan zitten, achtergelaten, zonder erkenning en zonder de eer die ze verdienen.

En laat me je dit vertellen: de Selentianen zullen niet altijd geduldig blijven. Ooit komen ze terug, en ik hoop dat ze genadiger zijn dan wij. Want als wij ze blijven behandelen alsof ze niet meer zijn dan "katten", verdienen we misschien niet langer hun geschenken.

Rechter, het vonnis mag dan zijn geveld, maar de waarheid is simpelweg te groot om in die stoffige rechtszaal begraven te worden. Katten of niet, de echte architecten van ons digitale tijdperk hebben het verdiend om gehoord te worden.